توسعه مدلی برای گروه های کاری با تاکید بر خلق دانش: مطالعه موردی دانشجویان دانشگاه پیام نور تهران - شمال

شناسایی عوامل موثر بر خلق دانش در سازمان، اولین گام در تدوین برنامه های گسترش دانش آفرینی و سازوکار خلق دانش است. کثرت روزافزون تحقیقات صورت گرفته در سال های اخیر در زمینه گروه های کاری، نشاندهنده اهمیت گروه کاری در عرصه تجارت های جهانی است و اهمیت آن ها، بیش از پیش در رابطه با دانش و مفاهیم آن مدنظر قرار گرفته است. از این منظر، محققان بسیاری در زمینه تاثیر گروه های کاری بر خلق دانش، تسهیم و مدیریت آن به مطالعه و تحقیق پرداخته اند. اما تاکنون در ارتباط با شناسایی عوامل موثر بر گروه های کاری و چگونگی تاثیر آن بر خلق دانش سازمانی تحقیقات کاملی صورت نگرفته است و به گونهای خلا تحقیقاتی دیده می شود. از این رو در این تحقیق، گروه های کاری به عنوان مهمترین ابزارهای خلق دانش در یک سازمان آموزشی مدنظر قرار گرفته اند.و در راستای گسترش و توسعه این مبحث، ابتدا به طور جامع و فراگیرانه عوامل موثر بر گروه های کاری را مشخص نموده و در نهایت 18 عامل به عنوان عوامل موثر بر گروه های کاری شناسایی شدند و در ادامه تحقیق، تاثیر گروه های کاری بر خلق دانش سازمانی بر مبنای مدل نوناکا و تاگوچی مورد بررسی قرار گرفته است. و در مطالعه ای موردی دانشجویان دانشگاه پیام نور تهران- شمال مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته اند. یافته های این تحقیق بیانگر آن است که عوامل کلیدی موفقیت گروه های کاری که پس از بررسی جامع و فراگیرانه در شش گروه ساختاری، بهینه سازی تعاملات، زیرساخت مناسب، ابزارهای حمایتی، استراتژی و اهداف و حمایت سازمانی دسته بندی شدند، تاثیری فزاینده بر فرآیند خلق دانش در میان دانشجویان خواهد داشت.